Anne karnından başlayıp yaşam boyu süreklilik arz eden eğitim, bireylerin ve toplumların temel ihtiyaçlarından biridir. Eğitim sistemleri, paydaşları ve programları bu ihtiyacın karşılanması amacını taşımaktadır. Ancak eğitim programları normal şartlar altında dahi çeşitli sebeplerden dolayı uzak, genel hatta özel amacına istendik seviyede ulaşamamaktadır. Bu durum, özellikle kriz durumlarında kendini daha net ve somut olarak göstermektedir. Dolayısıyla eğitim programlarının ihtiyaç, hedef, içerik, eğitim durumları, sınama durumları, dönüt ve düzletme ögeleri ile işlevliliği, işevurukluğu, esnekliği, uygulanabilirliği, önceliği, paydaş sorumluluğu gibi birçok faktörüne normal ve kriz durumu şartlarına göre biraz farklı bakmak veya yaklaşmak gerekmektedir. Doküman incelemesi yöntemiyle yürütülen bu çalışma, kriz durumlarında eğitim programının rolü ve işlevi üzerine teorik bir çözümleme amacıyla yapılmıştır. Bu amaç doğrultusunda öncelikli olarak krizin ne olduğuna ve türlerine değinilmiş, krizin etkilediği temel alanlara ve eğitimde kriz etkisi oluşturan olgu ve olaylara yer verilmiştir. Daha sonra kriz durumlarında eğitim programının ihtiyaç, hedef, içerik, eğitim durumları ve sınama durumları ögeleri, olan ve olması gereken bağlamında ele alınmıştır. Çalışmanın sonuç ve tartışma bölümündeyse uygulama açısından kriz durumlarında eğitim programının nasıl olması gerektiği izah edilmiş ve çeşitli önerilere yer verilmiştir. Çalışmanın alanyazına, eğitim sistemi ve paydaşlarına katkı sunması umulmaktadır.
Education, which starts from the womb and continues throughout life, is one of the most fundamental requirements of individuals and societies. This is the goal of education systems, stakeholders, and curricula. However, the curricula are unable to achieve their broad, general, or even specific goals even in usual circumstances for several reasons. This situation is more obvious especially in crisis situations. As a result, many factors such as needs, learning outcomes, content, teaching-learning process, assessment and evaluation process, feedback and correction elements of curricula, and many factors such as functionality, efficiency, flexibility, applicability, priority, stakeholder responsibility must be considered or approached in a slightly different manner depending on usual or crisis situations. This study was carried out to undertake a theoretical analysis of the role and function of the curriculum in crisis situations. To that end, the definition and forms of crises were discussed, as well as the primary areas affected by the crisis and the facts and events that caused a crisis effect in education. The needs, learning outcomes, content, teaching-learning process, and assessment and evaluation process, the parts of the curriculum, were then explored in the context of what was and what should be in crisis situations. The conclusion and discussion part of the study explained how the curriculum should be in crisis situations, particularly in terms of practice, and many suggestions were made in this regard.
