Nöroestetik perspektifinden sanat eseri algısı ve görsel işlem süreçleri


Tezin Türü: Sanatta Yeterlik

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Akdeniz Üniversitesi, Güzel Sanatlar Fakültesi, Seramik Bölümü, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2024

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: SERAY KANTARCIOĞLU

Danışman: Enver Güner

Özet:

Günümüzde araştırmacılar, insan beyninde estetik bir görüntüye verilen nöral tepkilerin

gözlemlenebilmesi ile izleyicilerin sanat nesnesi karşısında verdiği fizyolojik tepkileri

inceleyebiliyorlar. Nöroestetik, bu tepkilerin incelenerek sanatın oluşturulması ve

değerlendirilmesinin evrimsel geçmişini karakterize eden, psikoloji, sanat, nörobilim ve

felsefenin kesiştiği noktada ortaya çıkan yeni bir çalışma alanıdır.


Bu araştırmada, nöroestetik perspektifinden sanat eserlerinin algılanması sırasında beyinde

gerçekleşen görsel işlem süreçleri ele alınmaktadır. Deneysel çalışmalardan elde edilen verilere

göre, görsel korteksin bilgiyi nasıl işlediği ve estetik yargıya nasıl ulaştığı üzerine odaklanan

ilk bölümde, görsel uzaysal süreçler, renk algısı, sinestezi, beyin hasarının sanatçılar üzerindeki

etkileri ve nöroestetikte son bilimsel tartışmalar ele alınmıştır.


İkinci bölüm; beynin evrimi ve sanatsal yaratıcılığın ortaya çıkışına tarihsel bir bakış

sunmaktadır. Sinirbilimciler tarafından sanatçıların beynin görsel alanlarını harekete geçirmek

için yapıtlarında bulundurduğunu önerdiği evrimsel estetik ilkeler, farklı sanat yapıtları


üzerinden incelenmiştir. Ayrıca, görsel hareket algısı ve kavramsal sanat eserlerinin algılanması

hakkında son bilimsel verilere yer verilmiştir.


Araştırmanın amacı, sanat algısı hakkındaki sinirbilim verilerini, yapıtlar üzerinden

göstergebilimsel analiz yöntemiyle incelemektir. Göstergelerin yorumlanması, üretilmesi veya

anlaşılma süreçlerini içeren bütün etmenlerin dizgesel bir biçimde incelenmesine dayanan

göstergebilimin yöntem olarak seçilmesinin sebebi; kültürel kodlar, gelenekler ve-veya

anlam-bilgi işleme süreçlerine göre düzenlenmiş ve algısal olarak anlamlı diye nitelenen

iletişimsel öğelerin tamamının semiyotiğin inceleme alanına girmesidir. Bu bağlamda

nörobilimcilerin öne sürdüğü bilişsel anlamda izleyiciyi uyaran göstergelerin sanat yapıtlarında

izleyici ve sanatçı arasında bir iletişimsel öğe görevi gördüğü açıktır.


Çalışmada algı süreçleri, estetik tercihler, beyin hasarının sanatçılar üzerindeki etkileri gibi

estetik deneyimin oluşmasını sağlayan yada estetik deneyime etki eden pek çok farklı bileşeni

bir bütün olarak anlamak için deneysel verilerden elde edilen sayısal (nicel) bilgiler de bazı

bölümlerde kullanılmıştır.