“1990 Sonrası Çağdaş Resim Sanatında Postprodüksiyondan Hareketle Tüketim Nesnesi Olarak Sanat ve Nesne İlişkisi.”

---

Tezin Türü: Yüksek Lisans

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Akdeniz Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, -, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2022

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: Eylem CAN KILIÇ

Danışman: Ülfet Ilgaz Topcuoğlu

Özet:

“1990 Sonrası Çağdaş Resim Sanatında Postprodüksiyondan Hareketle Tüketim Nesnesi Olarak Sanat ve Nesne İlişkisi” başlıklı bu tez çalışmasının temel amacı çağdaş resim sanatında bir yapıttan hareketle yapıt üretme biçimini benimsemiş ve bu bağlamda yapıt üreten sanatçılardan örneklerle postprodüksiyonun sanatsal ifade biçimi olarak yapıtlarına nasıl yansıdığını araştırmak, değerlendirmek amaçlanmıştır. Bu tez çalışmasında gösterenle gösterilenler arasındaki değer dönüşümünün çağdaş resim sanatında postprodüksiyon ve bir alt aşaması olarak kabul edilen temellüğün tarihsel gelişimi incelenmiş ve çağdaş sanatçıların yapıtlarından örnekler verilmiştir.

İkinci bölümde Platon’nun Mimesis kuramı Aristotales’in görüşü ile karşılaştırılmış ve postprodüksiyon bağlamında incelenmiştir. Sanatçıların bir yapıttan hareketle yapıt üretme sürecini anlamak için postprodüksiyonun bir alt aşaması olan temellük kavramının, postprodüksiyonla ilişkisini kavramak açısından tez konusundan hareketle tarihsel süreç ele alınmıştır. Bu süreçte görülmektedir ki sanat tarihinde yer alan başyapıtlar genellikle bir yapıttan esin, öykünme, pastiş ya da alıntılama yöntemi ile üretilmiştir. Üçüncü bölümde ise; 20. Yüzyılın düşünürlerinden Jean Baudrillard’ın simülasyon kuramı doğrultusunda, postmodernizmde tüketim toplumu ve sanat nesnesi incelenmiştir. Dördüncü bölümde, bir yapıttan hareketle yapıt üreten sanatçıların yapıtları analiz edilmiştir. Beşinci bölümde ise; Sanatçı Diego Velezquez’in başyapıtı “Nedimeler” incelenmiş ve yapıtı kendine mal eden sanatçıların yapıtları üzerinden karşılaştırmalı yapıt analizi yapılmıştır. Altıncı bölümde, tez konusu bağlamında uygulama çalışmalarına yer verilmiştir. Bu çalışmalarda, ayrıca postprodüksiyondan hareketle yeniden yapıt üretirken, sanatçıların yapıtlarında yaşadıkları döneme ayna tuttukları görülmüştür. Kendinden önceki yapıtlardan alıntılayarak yeniden yapılmış bu yapıtlarda, değişip dönüşen ya da çağı ve dönemine göre de değişmediği düşünülen “içeriğe” gönderme yaptığı anlaşılmıştır. Sonuç olarak; postprodüksiyondan hareketle üretilmiş olan yapıtlar çağdaş resim sanatında, bir yapıttan hareketle yapıt üretmenin resimsel ifade biçimi olarak yeni yaratım sürecinin bir parçası olması bakımından önemli bir yere sahiptir.

Bu tez çalışmasında çağdaş resim sanatının 1990’dan günümüze değin postprodüksiyon kavramının postmodern tüketim kültürü çerçevesi içinde ele almayı amaçladığından nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Veri toplama yöntemi olarak; literatür taraması yapılmış ve süreli süresiz yayınlardan bilgi toplama yöntemi tercih edilmiştir.

 Anahtar Kelimeler: Tüketim Toplumu, Sanatçı, Postprodüksiyon, Tüketim Nesnesi, Yapıt