Türk Ceza Kanunu’nun kişilere karşı suçlar kısmında düzenlenen kişisel verilerin kaydedilmesi suçu, kişisel verilerin korunmasının Anayasa’ya doğrudan girişi ve Kişisel Verilerin Korunması Kanunu’ndan önce yürürlüğe girmiştir. Bu nedenle suçun konusu olan kişisel veriler başta olmak üzere diğer unsurları süreç içerisinde farklı bakış açılarıyla irdelenmiş, yüksek mahkeme kararları değişkenlik göstermiştir. Kişisel verilere ilişkin suç tiplerinin birkaç maddede yer alması, bunların özel hayatın gizliliği bölümünde yer alan diğer suçlar ve bilişim alanında suçlar ile olan bağlantısının da dikkatli bir şekilde ele alınmasını gerektirmektedir. Bu çalışma, kişisel verilerin korunması hukukunun oldukça popüler olduğu bir dönemin ardından, öğretide ve yüksek mahkeme içtihatlarında elde edilen kazanımları ortaya koymayı ve değerlendirmeyi amaçlamaktadır.
The offense of recording personal data, regulated under the section on crimes against individuals in the Turkish Penal Code, entered into force prior to the direct inclusion of personal data protection in the Constitution and the enactment of the Personal Data Protection Law. Therefore, the subject matter of the offense—personal data—and its other elements have been examined from different perspectives over time, with varying decisions from the high courts. The fact that the criminal types related to personal data are addressed in several articles necessitates careful consideration of their connection with other offenses in the section on privacy and offenses in the field of information technology. This study aims to present and evaluate the achievements obtained in legal doctrine and the jurisprudence of high courts following a period when personal data protection law has become highly prominent.
