Hemşirelik Sürecinin Öğretiminde “Standart ve Gerçek Hasta” ile Görüşmenin Öğrencilerin Öykü Alma Becerisi ve Özgüven Düzeylerine Etkisi

Dedemoğlu Ş., Dursun Ergezen F., Hakbilen H. G., Kol E., Terzi B.

2. Uluslararası 8. Ulusal Hemşirelik Eğitimi Kongresi, Aydın, Türkiye, 24 - 26 Kasım 2022, ss.82-83

  • Yayın Türü: Bildiri / Özet Bildiri
  • Basıldığı Şehir: Aydın
  • Basıldığı Ülke: Türkiye
  • Sayfa Sayıları: ss.82-83
  • Akdeniz Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Amaç: Bu çalışma hemşirelik sürecinin öğretiminde “standart ve gerçek hasta” ile görüşmenin öğrencilerin öykü alma becerisi ve özgüven düzeylerine etkisini belirlemek amacı ile gerçekleştirilmiştir.

Yöntem: Tek kör randomize kontrollü araştırma tasarımdaki çalışma Akdeniz Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi’nde öğrenim gören 27 “online standart hasta”, 30 “klinik gerçek hasta” ve 26 “kontrol grubu” olmak üzere 83 öğrenci ile Eylül 2021- Ocak 2022 tarihleri arasında gerçekleştirilmiştir. Hemşirelik Esasları dersi kapsamındaki Hemşirelik Süreci konusu normal işleyişinde 4 saat teorik ve 8 saat laboratuvar uygulaması ile aktarılmıştır. Klinik uygulama eğitimi başlamadan bir ay önce “online standart hasta ” ve “klinik gerçek hasta” grubunda yer alan öğrenciler standart hasta ve önceden belirlenmiş gerçek hasta ile 40 dakikalık süreçte öykü alma becerisini gerçekleştirmiştir. Daha sonra her iki gruptaki ve kontrol grubundaki öğrenciler görüşme yapma becerisini klinik uygulama eğitimi sürecinin başlangıcında uygulamışlardır. Uygulamanın etkinliği Öz Güven Ölçeği, Öğrenme Deneyimine İlişkin Öz Değerlendirme Formu ve Görüşme Yapma Becerisi Değerlendirme Formu ile ölçülmüştür.

Bulgular: Araştırma sonucunda “klinik gerçek hasta” grubunda yer alan öğrencilerde Öz Güven Ölçeğinin ‘’Dış Öz Güven’’ ve ‘’Öz Güven’’ alt boyutları puan ortalamaları uygulama sonrasında anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur (p< .005). Üç grupta yer alan öğrenciler arasında Görüşme Yapma Becerilerinde; “hastaya yönlendirici sorular sormaktan kaçınma”, “hastaya karşı güler yüzlü olma”, “hastaya istek, öneri ve beklentilerini sorma” ile ilgili basamaklarda istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur (p< .005). “klinik gerçek hasta” grubunda yer alan öğrencilerin %63.3’ü “hastaya yönlendirici sorular sormaktan kaçınma” ve %96.7’si “hastaya karşı güler yüzlü olma becerisi”ni tam olarak uygulamıştır. “online standart hasta” grubunda yer alan öğrencilerin %44.4’ü “hastaya öneri ve beklentilerini sorma becerisi” ni tam olarak uygulamıştır. “online standart hasta” grubunda yer alan öğrencilerin %92.6’sı simülasyon sırasındaki öğretim rehberliğinden memnun olduklarını belirtirken, %81,5’i online ortamdaki simülasyon uygulamasının yararlı olduğunu belirtmişlerdir.

Sonuç ve Öneriler: Çalışma sonuçlarına göre hemşirelik sürecinin öğretiminde online ortamda standart hasta kullanımı ve klinik ortamda önceden belirlenmiş gerçek hasta ile görüşmenin her ikisinin de öğrencilerin görüşme yapma becerisini geliştirdiği söylenebilir. Bununla birlikte klinik ortamda önceden belirlenmiş gerçek hasta ile görüşmenin öğrencinin özgüven düzeyini artırdığı belirlenmiştir.

Purpose: This study was carried out with the aim of determining the effect of interviewing “standard and real patients” in the teaching of the nursing process on the students' story-taking skills and self-confidence levels.

Method: The study, in a single-blind randomized controlled trial design, was carried out between September 2021 and January 2022 with 83 students, including 27 “online standard patients”, 30 “clinical real patients” and 26 “control group”, studying at Akdeniz University Faculty of Nursing. The Nursing Process subject within the scope of the Nursing Fundamentals course was carried out in its normal functioning with 4 hours of theory and 8 hours of laboratory practice. One month before the clinical practice training started, the students in the “online standard patient” and “clinical real patient” groups practiced the skill of taking history in a 40-minute period with standard patients and predetermined real patients. Then, the students in both groups and the control group practiced interviewing skills at the beginning of the clinical practice training process. The effectiveness of the application was measured with The Self-Confidence Scale, The Self-Evaluation Form for Learning Experience and the Interviewing Skills Evaluation Form.

Results: As a result of the research, the mean scores of the “External Self-Confidence” and “Self-Confidence” sub-dimensions of The Self-Confidence Scale were found to be significantly higher after the application in the students in the “clinical real patient” group (p< .005). Interviewing skills among the students in the three groups; A statistically significant difference was found in the steps related to “avoid asking the patient guiding questions”, “being friendly towards the patient”, “asking the patient's wishes, suggestions and expectations” (p< .005). 63.3% of the students in the “clinical real patient” group fully practiced “avoiding asking leading questions to the patient” and 96.7% “the skill of being friendly towards the patient”. 44.4% of the students in the “online standard patient” group fully practiced the “skill of asking the patient for their suggestions and expectations”. While 92.6% of the students in the “online standard patient” group stated that they were satisfied with the teaching guidance during the simulation, 81.5% stated that the online simulation application was beneficial.

Conclusion and Suggestions: According to the results of the study, it can be said that both the use of standard patients in the online environment in the teaching of the nursing process and the interview with a predetermined real patient in the clinical environment improve the interviewing skills of the students. However, it was determined that meeting with a predetermined real patient in a clinical setting increased the student's self-confidence level.