Tıp Eğitimi Dünyası, 2022 (Hakemli Dergi)
Amaç: Covid-19 pandemisi 2020 yılının başlarından beri tüm dünyayı etkilemiştir. Özellikle bu süreç içerisinde eğitim-öğretim faaliyetleri olumsuz yönde etkilenmiştir. Bu çalışma ile Covid-19 pandemisi döneminde çevrimiçi anatomi eğitiminin öğrenci geri bildirimleri ile değerlendirilmesi ve ilerleyen yıllarda çevrimiçi eğitimin daha aktif olarak kullanılmasının verimli olup olmayacağı sorgulanmıştır. Bununla birlikte, geleneksel anatomi öğretimini uzaktan öğretim yöntemiyle karşılaştırarak tıp öğrencilerinde Covid-19 salgınının anatomi öğretimi üzerindeki etkisinin belirlemesi üzerine tasarlanmıştır.
Yöntem: Çalışma Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesinde eğitim gören Dönem II ve Dönem III öğrencileri ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmaya Dönem 2 öğrencilerinden 241 kişi, Dönem 3 öğrencilerinden ise 159 kişi olmak üzere toplamda 400 öğrenci dâhil edilmiştir. Çalışmaya katılan öğrencilerin %55’i erkek, %45’i kadındır. Dönem III öğrencileri anatomi eğitimini ağırlıklı olarak çevrimiçi yöntemlerle gerçekleştirirken, Dönem II öğrencileri anatomi eğitimini ağırlıklı olarak hibrit uygulama yöntemiyle tamamlamışlardır. Çalışmada Covid-19 pandemisi sırasında anatomi disiplini için sanal öğretim yöntemi hakkındaki görüşleri ve öğretim metotlarının, öğrenci üzerinde etkisi incelenmiştir. Yapılan anket çalışmasının sonucunda elde edilen veriler SPSS (Statistical Package for the Social Sciences) 25.00 paket programı ile analiz edilmiştir. Çalışmada 0,05'ten küçük p değerleri istatistiksel olarak anlamlı kabul edilmiştir.
Bulgular: Geleneksel anatomi öğretimi en çok tercih edilen ve etkili öğretim yöntemi olmaya devam etmektedir. Öğrenciler, çevrimiçi anatomi yöntemlerinden en çok derslerin önceden kaydedilmiş video kayıtlarını yüksek düzeyde tercih etmişlerdir (p=0.01). Çalışmanın sonuçları değerlendirildiğinde çevrim içi yöntemlerin etkinlik ve verimlilik açısından faydalı olduğu tespit edilmiştir. Bununla birlikte öğrencilerin yüz yüze eğitim yöntemlerine kıyasla çevrimiçi eğitim yöntemlerini “kısmen” tercih ettiği belirlenmiştir (p=0,04). Bu bağlamda çevrimiçi eğitimin, yüz yüze eğitimin yerine tamamen geçemeyeceği fakat yüz yüze eğitim yöntemlerinin çevrimiçi eğitim yöntemleriyle desteklenebileceği sonucuna varılmaktadır.
Sonuç: Çalışmanın sonucunda elde ettiğimiz veriler doğrultusunda pandemi döneminde öğrencilerinin aldığı çevrimiçi anatomi derslerinin ve yöntemlerinin mesleki gelişimleri açısından oldukça önemli olduğu sonucuna varılmıştır. Ancak çevrimiçi eğitimin, yüz yüze gerçekleştirilen örgün eğitim sisteminin yerini alamayacağını bir gerçektir. Bu çalışmanın çevrimiçi eğitim ve eğitim yöntemleri açısından sağlık bilimleri alanlarında yapılacak olan çalışmalar için bir kaynak oluşturacağını düşünmekteyiz. Bununla birlikte çeşitli uzaktan eğitim yöntemlerini geleneksel yüz yüze anatomi öğretimiyle karşılaştıran bu çalışma ile dijital öğrenmenin yüz yüze öğrenmeyi destekleyici bir işleve sahip olabileceği öngörülmektedir.