Japonya, nüfusun yaşlanması konusunda dünyaca çok ileridedir. Tek kişilik veya sadece yaşlı bireylerden oluşan hane sayısı artmaktadır. Türkiye’de ise yaşlı nüfus oranı hızlıca artmaktadır. Dolayısıyla yaşlanma durumu farklı olan iki ülke arasında yaşlı ve yaşlılığa bakış açıları üzerinde karşılaştırmalı bir araştırmanın yapılması amaçlanmıştır. Nicel yöntemin benimsendiği bu araştırmada rastgele örneklem tekniğiyle her iki ülkede Eğitim Fakültesi’nde eğitim gören lisans öğrencilerine anket uygulanmıştır. Türkiye’de Akdeniz Üniversitesi’nde 314 öğrenciye, Japonya’da ise Chiba Üniversitesi’nde 232 öğrenciye ulaşılmıştır. Anket formunda sosyo-demografik özellikler, yaşlılığın başlangıç yaşı, yaşlıyla birlikte yaşama deneyimi, yaşlı ve yaşlılığa bakış açılarına ilişkin; “yaşlılığı tanımlanması”, “aile içinde yaşlıların rolleri”, “sağlıklı ve bakıma muhtaç yaşlıların yaşam yerleri’ ve “yaşlıların aktiviteleri” sorulmuştur. Veriler SPSS programıyla analiz edilerek şu sonuçlara ulaşılmıştır: Japon öğrencilerin yaşlılara ve yaşlılığa bakış açısı Türk öğrencilerinkine göre daha olumludur. Japon öğrenciler, aile içinde yaşlıların rollerine ilişkin sorulara Türk öğrencilerine nazaran daha olumlu görüşlere sahiptir. Türk öğrenciler, sağlıklı olsa da olmasa da yaşlıların bakım kurumlarında kalmalarının daha uygun olduğunu belirtmiştir. Türk öğrenciler, yaşlıların hem sosyal hem de fiziksel aktivitelere daha çok katılmaları görüşünü desteklemiştir. Yaşlılığın başlangıç yaşına ilişkin olarak Japon ve Türk öğrenciler arasında görüş farklılıklarının olduğu tespit edilmiştir (Japonya’da 63.0, Türkiye’de ise 57.3 yaş).