Çalışma, liberal devlet anlayışında vergi müdahalelerinin hukuki meşruiyetini tartışarak, Amerika Birleşik Devletler’inde Kongrenin vergilendirme yetkisinin sınırlarına yönelik Federal Yüksek Mahkeme kararlarını incelemektedir. Liberal devletlerde vergilendirme “kötü ama gerekli” olarak görülmektedir. Öte yandan ABD bir federal devlet olduğundan, ABD Anayasası’nda konu çoğu zaman federal devletin yetkilerini aşıp aşmadığı üzerinden tartışılmaktadır. Ancak yargı kararlarındaki asıl mesele, “devletin insan yaşamına müdahale edebilme kapasitesinin meşru sınırları” üzerinde şekillenmektedir. Bu doğrultuda Federal Yüksek Mahkeme, Kongrenin vergilendirme ile ilgili anayasal yetkilerinin sınırını tartışırken vergilendirmenin anlamı üzerinde de durmaktadır. Mahkeme, kimi zaman vergilendirmeyi caydırıcı -hatta kimi zaman cezalandırıcı- bir etki ortaya çıkartıp çıkartmaması ve gelir oluşturma özellikleri üzerinden değerlendirmektedir. Ancak ABD Federal Yüksek Mahkemesi vergilendirme yetkisi ile ilgili kesin anayasal sınırlar çizmekten kaçınmakta ve meseleyi pragmatist bir yaklaşımla ele almaktadır.
This study aims to discuss the legitimacy of tax interventions in the liberal state and to examine the Federal Supreme Court decisions on the limits of the taxing power of the Congress in the United States. In liberal states, taxation is seen as “unfavourable but necessary”. On the other hand, since the USA is a federal state, the issue in the US Constitution is often discussed over whether the federal state has exceeded its powers. However, the main issue in judicial decisions is “the legitimate limits of the state’s capacity to intervene in human life”. In this direction, the Federal Supreme Court, while discussing the limits of the constitutional powers of the Congress regarding taxation, also focuses on the meaning of taxation. The Court sometimes evaluates taxation on the basis of whether it has a chilling -even sometimes punitive- effect and of its revenue-generating characteristics. However, the US Federal Supreme Court avoids drawing definite constitutional limits on the taxing power of the Congress and deals with the issue with a pragmatist approach.
