Bu araştırma, toplumsal aktörlerin kültürel sermayeleri, ekolojik yatkınlıkları ve gıda tüketim pratikleri arasındaki ilişkiyi ortaya koymayı hedeflemektedir. Bu hedef doğrultusunda Antalya ilinde varlığını sürdüren Antalya Gıda Topluluğu üzerine nitel bir analiz gerçekleştirilmiştir. Ekolojik hareketlerin bir parçası olan alternatif gıda toplulukları, gıdaların üretim, dağıtım ve tüketimi ile ilgili kolektif taleplere ve toplumsal problemlere yönelik ortaya çıkmaktadır. Bu topluluklara katılım belli türden kültürel sermayeyi gerektirmektedir. Toplumsal aktörlerin topluluklar aracılığıyla geliştirdikleri gıda tüketim stratejileri, ekolojik habitus ile yakından ilişkili olmaktadır. Ekolojik habitus, belirli bir yerde nasıl daha iyi yaşanılacağına dair pratiğe işaret eden ve Bourdieu (1998) etkisiyle geliştirilen bir kavramdır. Bu kavramdan hareketle, bu çalışmada alternatif gıda topluluklarının ortak ekolojik habitusa sahip orta sınıftan bireylere cazip geldiği iddia edilmektedir. Bununla birlikte, alan araştırmasında gerçekleştirilen derinlemesine görüşmeler ve katılımcı gözlemler ile elde edilen veriler ışığında, üyeleri gıda topluluğuna yönelten temel motivasyonlar, mevzubahis topluluğu mümkün kılan ekolojik habitus, ürettikleri ilişki ağları ve bu üyelerin ekolojik habitus ekseninde geliştirdiği çeşitli stratejiler ve pratikler açıklanmıştır. Ayrıca, bireylerin topluluğa katıldıktan sonra gıda-dışı ekolojik ilgiler geliştirmesi, bu toplulukların Haluza-Delay'in (2008) deyimiyle "öğrenme yerleri" olarak görülebileceğini göstermektedir. Alternatif gıda toplulukları, gerçekleştirdikleri ekolojik faaliyetler dolayısıyla gıda alışverişi için birer yer olmanın ötesine geçmektedir.