Bu çalışma, açıkhava rekreasyonu ve turizm etkinlikleri için önemli bir kaynak olan milli parkların kullanımlarına yönelik engellerin irdelenmesi amaçlı gerçekleştirilen bir literatür taramasıdır. Günümüzde; milli parklar, bilimsel ve estetik bakımdan, milli ve milletlerarası ender bulunan doğal ve kültürel kaynak değerleri korumanın yanı sıra turizm ve rekreasyon etkinliklerinin gerçekleştirildiği önemli yerler olarak kabul edilmektedir. Bu alanların etkin kullanılması, doğa koruma çalışmalarına katkı sağlarken aynı zamanda fiziksel, sosyal, kültürel, ekonomik ve çevresel anlamda olumlu etkiler yaratmaktadır. Dünya’daki gelişmiş milli park sistemleri incelendiğinde özellikle iç turizme ve rekreasyonel kullanıma yönelik talebin fazla olduğu ve yerel halkın bu alanlardan yüksek düzeyde yararlandığı görülmektedir. Yapılan literatür incelemesi sonucunda, milli parkların kullanımlarına yönelik engeller özelinde yapılmış olan çalışmaların sınırlı olduğu, yapılan çalışmaların da çoğunlukla, yapısal engeller çatısı altında ve etnik azınlıklar üzerine yoğunlaştığı görülmektdir. Bu kapsamda milli park kullanımlarına yönelik engellerin belirlenmesi için yapılacak çalışmaların arttırılması önerilmekte, engellerin belirlenmesiyle de sürdürülebilir milli park planlamalarına destek sağlanması öngörülmektedir.