Amaç: Bu çalışma, akromegali hastalarında monosit/yüksek dansiteli lipoprotein oranının (MHR) endotel disfonksiyonu ve kardiyovasküler risk üzerindeki rolünü incelemeyi amaçlamıştır. Yöntem: Çalışma grubu, akromegali tanısı almış 125 hastadan, kontrol grubu ise hipofizer insidentoloma nedeniyle endokrin kliniğine başvuran ancak akromegali tanısı olmayan 123 sağlıklı bireyden oluşmuştur. Tüm katılımcıların medikal ve laboratuvar kayıtları retrospektif olarak incelenmiştir. Bulgular: Akromegali hastalarında ortalama MHR, sağlıklı kontrol grubuna kıyasla istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulunmuştur. Akromegali grubunda, sistolik kan basıncı, glikoz, HbA1c, lipitler (toplam kolesterol, LDL, trigliseritler), sedimentasyon hızı, CRP ve nötrofiller kontrol grubuna kıyasla anlamlı olarak daha yüksekti. Akromegali için optimal MHR cutoff değeri 12.01 olup, %85,1 sensitivity, %85 specificity ve 0.64 AUC değerine sahipti. Sonuç: Enflamasyonun bir göstergesi olarak kabul edilen potansiyel bir biyobelirteç olan MHR, akromegali hastalarında sağlıklı gruba kıyasla anlamlı derecede yüksek bulunmuştur. Bu durum, MHR'nin akromegali hastalarında kardiyovasküler risk ve endotel disfonksiyonunu değerlendirmede yararlı bir gösterge olabileceğini düşündürmektedir.
Aims: This study aimed to investigate the role of the monocyte-to-high-density lipoprotein ratio (MHR) as an indicator of endothelial dysfunction and cardiovascular risk in patients with acromegaly. Methods: The study group consisted of 125 patients diagnosed with acromegaly, while the control group included 123 healthy individuals who visited the endocrine clinic due to pituitary incidentaloma but had no acromegaly diagnosis. Medical and laboratory records of all participants were reviewed retrospectively. Results: The average MHR in patients with acromegaly was found to be statistically significantly higher than that in the healthy control group. In the acromegaly group, systolic blood pressure, glucose, HbA1c, lipids (total cholesterol, LDL, triglycerides), sedimentation rate, CRP, and neutrophils were significantly higher to the control group. The optimal MHR cutoff for acromegaly was 12.01, with 85.1% sensitivity, 85% specificity, and an AUC of 0.64. Conclusion: MHR, a potential biomarker considered an indicator of inflammation, was significantly higher in patients with acromegaly compared to the healthy control group. This finding suggests that MHR may serve as a useful marker for assessing cardiovascular risk and endothelial dysfunction in patients with acromegaly.
