Tekstil sektöründe, doğal elyafların yerini alan sentetik elyafların ilk ortaya çıkışı “cellulose acetate (selüloz asetat–1865)” ve “artificial silk (suni ipek–1884)” ile olmuştur. Teknik tekstillerin üretiminin başlangıcı ise 1939 yılında ilk sentetik lifin (nylon), gemi yelken bezlerinin üretilmesinde kullanımı kabul edilmektedir. Sonrasında, 1940’lardan başlayarak çığır açan teknik tekstillerin üretiminde ve uygulama alanlarında büyük çapta artma olmuştur. İkinci Dünya Savaşı ve sonrasında gelişen sektör ve buluşlar birçok yeni polimeri, yeni üretim teknolojilerini ve prosesleri hizmete sunmuştur.  1980’lere kadar geçen süredeki hızlı değişim yeni bir terimi, “Teknik Tekstiller”i de beraberinde getirmiştir. 

Teknolojinin hızlı gelişimi sonrasında (1960 sonrası) tekstil endüstrisinde çok önemli bir yere sahip olan bu tekstillerin kullanım alanları da insan aklını zorlar niteliktedir. Üretim teknik ve yöntemlerinin de gelişmesiyle, ortaya çıkan teknik tekstil ürünlerinde estetik de aranan bir kriter haline gelmiştir. Endüstriyel tekstil malzemesi üreticilerinden, moda tasarımcılarına, tekstil sanatçılarından bilim adamlarına kadar alanında uzman kişiler teknik/akıllı malzemeleri tasarımlarında bir araya getirerek, disiplinler-arası çalışmalar sonucunda yeni ürünler meydana getirmektedirler. Hüseyin Çağlayan’ın tasarımlarında kullandığı teknoloji, teknik tekstillerin modaya yansıyan oldukça önemli örnekleri arasında yer almaktadır. Teknolojik kumaşlara, kontrol mekanizmalarına, mikroçiplere, lazer ışıklarına tasarımlarında yer vermektedir. Birçok tasarımcı gibi Çağlayan’da teknolojinin tekstildeki uygulamalarını etkin biçimde kullanmaktadır. Bu çalışmada teknik tekstiller, akıllı tekstiller ve kullanım alanları ve hammaddeler ile ilgili bilgiler yer almaktadır. Sonrasında teknik tekstil ürünlerinin moda da kullanımı ve Hüseyin Çağlayan’ın tasarımları incelenmektedir. 

Anahtar Kelimeler: Teknik Tekstiller, Akıllı Tekstiller, Moda, Hüseyin Çağlayan