Travmatik diş ekstrüzyonunda vitaliteyi koruma ve stabilizasyon: bir yıllık takip

Creative Commons License

Tekinarslan D., Rusu B., Er K.

Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi 3. Ulusal Öğrenci Kongresi, Rize, Türkiye, 26 - 27 Nisan 2025, ss.49-50, (Özet Bildiri)

  • Yayın Türü: Bildiri / Özet Bildiri
  • Basıldığı Şehir: Rize
  • Basıldığı Ülke: Türkiye
  • Sayfa Sayıları: ss.49-50
  • Akdeniz Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Amaç: Diş travmaları, hem daimi hem de süt dişlerini etkileyen önemli bir sağlık sorunudur. Diş travmaları, en yaygın orofasiyal yaralanma türüdür ve görülme sıklığı %18 ile %30 arasında değişmektedir. Ekstrüziv lüksasyon, bir dişin genellikle palatinal yönde yer değiştirmesiyle karakterizedir. Bu durum, damar-sinir demetine zarar verebilir ve periodontal liflerin gerilmesine neden olabilir. Önerilen tedavi yaklaşımı, lokal anestezi altında travmaya uğramış dişin elle yeniden konumlandırılması ve ardından 2 hafta boyunca esnek ve pasif bir splint uygulanmasıdır.

Vaka: Elli sekiz yaşında kadın hasta geçirdiği travma sonrası bölümümüze başvurmuştur. Alınan anamnezde hastanın 3 gün önce yüzünün üstüne düştüğü öğrenilmiştir. Ağız içi muayenede #21 nolu dişte ekstrüzyon gözlenmiştir. Üst ve alt çene bölgelerindeki dişlerde perküsyon ve palpasyon şikayeti bulunmamaktaydı. Vitalite testinde üst çene ön dişlerin hepsi vital cevap vermiştir. #21 nolu diş orijinal pozisyonuna getirilip semirijit splintle sabitlenmiş ve ilgili dişlerin vitalitesi takibe alınmıştır. İki hafta sonra splint çıkarılmış ve dişlerin vitalitesi tekrar kontrol edilmiştir. Hastanın üst anterior dişleri 1-yıl boyunca düzenli olarak takip edilmiştir.

Sonuç: Hasta 1-, 3- ve 6-ay kontrollerinde herhangi bir şikâyeti olmadığını söyledi. Tedavinin 1. yılında alınan panoramik filmde ilgili dişte lezyon gözlenmedi. İlgili dişler hala takip altındadır.

Anahtar Kelimeler: Splint, Travma, Ekstrüzyon

Objective: Dental trauma is a significant health issue affecting both permanent and primary teeth. It is the most common type of orofacial injury, with a prevalence ranging from 18% to 30%. Extrusive luxation is characterized by the displacement of a tooth, typically in a palatal direction. This condition can damage the neurovascular bundle and cause tension in the periodontal fibers. The recommended treatment approach involves manually repositioning the traumatized tooth under local anesthesia, followed by the application of a flexible, passive splint for two weeks.

Case: A 58-year-old female patient presented to our clinic after experiencing trauma. Her medical history revealed that she had fallen on her face 3 days prior. Intraoral examination showed extrusion of tooth #21. There were no percussion or palpation complaints in the maxillary and mandibular regions. Vitality testing indicated that all maxillary anterior teeth responded with a vital reaction. Tooth #21 was repositioned into its original position and stabilized with a semi-rigid splint, while the vitality of the involved teeth was monitored. Two weeks later, the splint was removed, and the vitality of the teeth was rechecked. The patient’s maxillary anterior teeth were followed up regularly for 1-year.

Result: The patient reported no complaints during the 1-, 3-, and 6-month follow-ups. A panoramic radiograph taken at the 1-year mark showed no lesions on the affected tooth. The involved teeth are still under observation.

Keywords: Splint, Trauma, Extrusion