Social Sciences Studies Journal (SSS Journal), , cilt.11, sa.7, ss.1247-1257, 2025 (Hakemli Dergi)
ÖZET
Teknoloji, içinde yaşadığımız çağda günlük yaşamımızın vazgeçilmez bir parçası olmuş ve çağdaş sanatta birçok sanatçı tarafından farklı sanatsal bir ifade biçimi olarak etkisini göstermiştir. Teknoloji, toplumsal yaşama biçimimizi her açıdan etkilemesiyle birlikte insan olmanın anlamını da yeniden tanımlamıştır. Bu bağlamda posthümanizm, insanlığın mevcut koşullarında yetersiz kaldığını ve teknolojiyi kullanarak evrimsel sürecini tamamlaması gerektiğini savunan bir düşünce biçimi olarak değerlendirilebilir. Günümüzde tüketim aracı olarak nesneler yalnızca üretim, tüketim ve pazarlama süreçlerinde değil, aynı zaman da insan organlarının ve uzuvlarının yerine geçerek bedenlerin mekanikleşmesini sağlamış ve insanları siborg bedenlere dönüştürmüştür. Tarih boyunca sanatçılar, toplumsal değişimlerin hem parçası hem de öncüsü olmuştur. Bu süreçte, posthümanizmle birlikte farklılaşan insani dönüşüm, çağdaş sanatta sanatçıyı ve sanat anlayışını da etkilemiştir. Çalışmanın amacı, giderek yapaylaşan ve sanallaşan kimlikleriyle öne çıkan, posthümanist düşünce bağlamında bedenlerini teknolojik olarak dönüştüren siborg sanatçıların çağdaş sanattaki yerini ve önemini incelemek ve bu dönüşüme dikkat çekmektir. Bu çalışmada Stelarc, Neil Harbisson, Moon Ribas, Manel Muñoz, Joe Dekni ve Kai Landre incelenmiştir. Stelarc, bedenin yetersiz olduğunu savunarak teknolojik implantlar ve protezlerle sınırlarını genişletmeyi amaçlamaktadır. Neil Harbisson, kafatasındaki antenle renkleri işitsel frekanslara dönüştürmektedir. Moon Ribas, sismik sensörlerle depremleri hissederek bunu sanatına yansıtmaktadır. Manel Muñoz ise atmosferik basınç değişimlerini algılayan implantıyla hava koşullarını hissetmektedir. Sonuç olarak, incelenen sanatçıların çalışmalarında, teknolojiyle bedenin sınırlarının aşıldığı ve teknolojinin insan doğasının ayrılmaz bir parçasına dönüştüğü görülmektedir. Araştırma konusu olan posthümanist yaklaşımla, siborg sanatçılar tarafından çağımızın göstergesi olarak ele alınan; değişen, dönüşen, sanallaşan ve teknolojik olarak yeniden yapılandırılabilen insan bedeninin, çağdaş sanatta özgün bir yeri olduğu düşünülmektedir.
Anahtar Kelimeler: Çağdaş Sanat, Siborg Sanat, Posthümanizm, Sanatçı.
ABSTRACT
Technology has become an indispensable part of daily life and significantly influences contemporary art as a form of expression adopted by many artists. While shaping all aspects of social life, technology also redefines the meaning of being human. Posthumanism emerges as a critical framework arguing that humanity’s current conditions are insufficient and evolutionary progress must continue through technology. Objects today function not only in production, consumption, and marketing but also replace human organs and limbs, leading to mechanization of bodies and transforming individuals into cyborgs. Historically, artists have been both agents and pioneers of social change. The transformation of human identity through posthumanism has naturally affected both artists and artistic practices. This study investigates the role and significance of cyborg artists who transform their bodies and present increasingly artificial and virtual identities within the posthumanist framework. The works of Stelarc, Neil Harbisson, Moon Ribas, Manel Muñoz, Joe Dekni, and Kai Landre are examined. Stelarc argues that the human body is limited and seeks to extend its boundaries with implants and prosthetics. Harbisson perceives colors as auditory frequencies through a skull-implanted antenna. Ribas uses seismic sensors to feel earthquakes and reflect this experience in her art. Muñoz senses atmospheric pressure changes via an implant that detects weather conditions. In conclusion, these artists demonstrate that technology expands the limits of the human body, becoming an inseparable part of human nature. From a posthumanist perspective, the human body as a mutable, evolving, and technologically reconstructable entity holds a distinct place in contemporary
Keywords: Contemporary Art, Cyborg Art, Posthumanism, Artist.