Bal arısı (Apis mellifera L.), dünyada en yaygın yetiştirilen ve hem ekonomik hem de ekolojik bakımdan çok önemli bir böcek türüdür. Kentsel alanlarda kırsal alanlara oranla hem pestisit hem de parazit yükünün daha düşük olması ve daha fazla çiçekli bitki çeşitliliğinin bulunması gibi birçok sebepten dolayı son yıllarda kentsel alanlarda da bal arısı yetiştiriciliği giderek artmaya ve bütün dünyada popüler olmaya başlamıştır. Günümüzde bal arısı kolonileri kent merkezlerindeki binaların çatı ve teraslarından evlerin arka bahçelerine kadar her yerde bulunmaktadır. Kentsel arıcılık uygulamaları banliyö ve kırsal alanlardaki uygulamalara benzer olmakla birlikte, yoğun nüfuslu kentsel ortamlarda, kent arıcıları kovan yerleştirme, koloni yönetimi,  oğul ve yağmacılığı önleme, su kaynağı temini, insan/arı etkileşimi ve arı dışkısı gibi birçok konuda zorluklarla karşı karşıya kalmaktadırlar. Kentsel arıcılık yeni endişeler de yaratmaktadır. Şehirlerde artan bal arısı koloni yoğunlukları, bal arısı koloni verimliliğini azaltmasının yanı sıra parazit ve patojenleri bulaştırarak ve nektar ve polen kaynakları için rekabet ederek yabani arı türlerini olumsuz etkileyebilmektedir. Bu nedenle kentsel arıcılık faaliyetlerinde riskleri en aza, faydaları en üst düzeye çıkaracak düzenlemelere ihtiyaç bulunmaktadır.  Bu derlemede, kent arıcılığına ilişkin güncel düzenlemeler ele alınmış ve kent sakinlerinden gelen şikâyetlerin azaltılmasına yönelik bazı öneriler sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler:  Kentsel Arıcılık, Düzenlemeler, Zorluklar, Sürdürülebilirlik, Arı Ürünleri.