Akademik Veri Yönetim Sistemi
Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, cilt.12, sa.3, ss.158-187, 2022 (Hakemli Dergi)
Bütün siyasal sistemlerde kamu politikası oyuncularının (aktörlerinin) yasal yetkileri ve siyasal gücü, kamu politikalarının kurgulanmasını, gündeme gelmesini ve nihai çıktısını belirler. Bu çalışmanın amacı kanun çıkararak uygulamaya konulan kamu politikalarının belirlenmesi sürecinde rol alan oyuncuları tespit etmek ve bunların bir kamu politikasını nasıl gündeme getirdiğini açıklamaktır. Bunun için ilgili literatür ve mevzuat incelenmiş ve ayrıca Cobb, Ross ve Ross (1976) tarafından geliştirilen gündeme gelme modeli kullanılmıştır. Türkiye’nin üniter devlet yapısı ve anayasal sistemindeki yumuşak kuvvetler ayrılığı kamu politikası sürecinde yürütme organını güçlendirmektedir. Yasal ve siyasal güçleri Cumhurbaşkanı ve bakanları veto yetkisine sahip başat oyuncular olarak ön plana çıkarmaktadır. Diğer resmi ve devlet dışı oyuncuların gündem belirleme gücü başat oyuncuları etkileme kapasitesine bağlıdır. İktidar partisinin programı ve ideolojisi, sivil toplumun veya örgütsüz halk kesimlerinin talepleri, bürokrasinin tespitleri ile güncel olaylar da kurumsal gündemin oluşumunda etkilidir.
The legal authority and political power of public policy actors determine the design of public policies, agenda setting and final output in all political systems. The aim of this study is to identify the actors involved in the determination of public policies determined by law and to explain how they bring a public policy to the agenda. For this purpose, the agenda-setting model developed by Cobb, Ross and Ross (1976) was used. The literature and legislation related to the subject were investigated, and explanations were provided. Türkiye's unitary state structure and the soft separation of powers in its constitutional system strengthen the executive branch. Legal and political powers highlight the president and ministers as dominant players who also have veto powers. The agenda-setting power of other official and non-governmental public policy actors depends on their capacity to influence the executive branch. The program and ideology of the ruling party, the demands of civil society or the unorganized public, the determinations of the bureaucracy, and current events are also effective in the formation of the governmental agenda.