Akademik Veri Yönetim Sistemi
Transist 2014 7. Uluslararası Ulaşım Teknolojileri ve Sempozyumu, İstanbul, Türkiye, 19 - 20 Aralık 2014, ss.23-33
Karayollarında hız kontrolleri uzun yıllardan beri polis radarıyla (anlık hız ölçümleriyle) yapılmaktadır. Ancak radarın konuşlandırıldığı yerin sürücülerce biliniyor veya tahmin ediliyor olması yolun diğer kesimlerinde trafiğin yine yüksek hızlarda akması anlamına gelmektedir. Bu nedenle birçok ülkede "ortalama hız limiti" konsepti geliştirilmiş ve gittikçe artan oranlarda kullanılmaya başlanmıştır. Genelde yol üstü taklara ya da yol kenarı direklere monte edilen plaka okuyucu sabit kameralar ile yapılan bu uygulama ile bir koridor kontrol altına alınabilmektedir. Ancak bu da sadece o koridorda iyileşme anlamına gelmekte, komşu yollar kapsama dışında kalmaktadır. Bu çalışmada, sadece iki adet ANPR kamera, 3G data transferi ve UPS
güç kaynağı ile donatılmış iki binek araca yerleştirilmiş ve bu araçların park ettiği konum gün içerisinde değiştirilerek 11 adet koridor 4 ay boyunca kapsama alanında tutulmuştur. Çalışma iki evrede gerçekleştirilmiş olup bu sayede önce ve sonra kıyaslamaları yapılarak uygulamanın etkinliği ölçülebilmiştir. İlk iki ay uygulama sürücülerden gizli tutulmuş ikinci iki ayda ise uygulama (e-posta, web duyurusu, pankart, el ilanı gibi) değişik yöntemlerle anlatılmış ve hız sınırına uyulması gerektiği söylenmiştir. Uygulama büyük ama kapalı bir kampüs sınırları içerisinde yapıldığı için her iki evrede de olabildiğince aynı profile sahip sürücü popülâsyonu üzerinde çalışılmıştır. Dolayısıyla her iki evre arası kaydedilen farklar doğrudan uygulamanın bir neticesi olmaktadır. Bulgular hemen hemen bütün koridorlarda ortalama ve maksimum hızlarda ciddi düşüşler vermiştir. Ayrıca sonuçlar göstermiştir ki, bu uygulama kampus içerisindeki (bir takım
dezavantajları da olan) hız kasislerine bir alternatif olma özelliği taşımaktadır.
Speed controls on highways have been implemented by spot speed measurements over the years. However the fact that the location of the radar is usually known or guessed by drivers means high speeds on other sections of the road. For this reason in many countries the concept of average speed limit has been developed. Usually by fixed cameras a corridor is monitored. This too means improvements on that corridor only leaving the neighbouring roads uncontrolled. The present study however, used two instrumented cars each fitted with an ANPR camera, a 3G data transfer device and a UPS power source unit. These cars were parked according to a schedule during the day systematically within a large university campus at 11 corridors over a four-month period. The work was carried out at two stages to be able to compare the ffectiveness of the application. During the first two months the application was disguised from the drivers, whereas in the next two-month period the public were informed of the scheme by various publicity means and were told to obey the speed limits. Since the tests were carried out within a closed area, in both stages more or less the same profile of drivers were studied, hence the findings are expected to reflect directly the effects of the application. It was found that in almost all corridors the speeds were considerably lower in the second stage. Besides the scheme is thought to be an alternative to the existing traffic calming instruments which have a number of drawbacks.