Akademik Veri Yönetim Sistemi
Sanat Tarihi Yıllığı / Journal of Art History, cilt.1, sa.34, ss.111-130, 2025 (ESCI)
Günümüz sanatı, farklı bakış açıları ve tekniklerin bir arada bulunduğu disiplinler arası bir yapı sunmaktadır. Çeşitli nesnelerle ve mekânla kurulan ilişki, çoklu araçlarla üretim, alternatif ve hibrit olma son dönem yapıtlarında öne çıkan özelliklerdendir. Sanat eseri, nesne ve mekân arasında gerçekleşen bu organik ilişkide, her yapıtın kendine özgü bir şekilde ve kendi anlam dinamiği dâhilinde çeşitli nesnelere ve mekâna eklemlendiği görülmektedir. Bu bağlamda makalede, duvar yüzeyi ile bağlantısını koparmayarak bünyesine kattığı nesneler aracılığıyla mekâna bağlanan ve mekân ile var olan üretimlerin incelenmesi hedeflenmiştir. Araştırmanın kapsamı, İngiliz sanatçı Ian Kiaer’ın 2005 yılından günümüze ürettiği “Endnote: Tooth” projesinden öne çıkan ve yüzey, nesne, mekân arasında gelişen üçlü kurgu anlayışındaki üretimleri ile sınırlandırılmıştır. Sanatçının duvar yüzeyinde başlayan ve çeşitli buluntu nesnelerle mekâna yayılan üretimlerinde balon gibi şişirilebilir, kırılgan ve hassas yapıdaki maddeler kullanıldığı görülmüştür. Duvardan mekâna yayılarak resim ve heykel arasında alternatif bir alan açan bu büyük boyutlu yerleştirme çalışmalarında mekânın aktif olarak resme dâhil olduğu ve mekânın resme dönüştüğü gözlem lenmiştir. Ayrıca, Kiaer’in pratiğinde sıklıkla atıfta bulunduğu Frederick Kiesler’in “Sonsuz Ev” kavramı üzerinde durulmuştur. Araştırmada literatür tarama ve nitel araştırma yöntemlerinden yorumlayıcı yöntem kullanılarak, Kiaer’in temsil edildiği sanat galerilerinin web sitelerinden, sanatçı ile yapılan röportajlardan, uluslararası bienal ve sergi yazılarından yararlanılmıştır.