Ulusal Toplumsal Cinsiyet ve Spor Sempozyumu, Ankara, Türkiye, 4 - 05 Eylül 2014, ss.113
Bu çalışmanın amacı, iki farklı üniversitede okuyan öğrencilerin cinsiyetlerine göre fiziksel aktivite düzeylerinin öznel iyi oluşun bileşenlerinden biri olan ve pozitif ve negatif duygu durumuna etkisini incelemektir.
Bu araştırma, ilişkisel tarama modelinde yürütülmüştür. Çalışmaya Akdeniz ve Uludağ Üniversitesinde eğitim gören 17-30 yaşları arasında 311 (Akdeniz Ü. 184 – Uludağ Ü. 127) erkek ve 382 (Akdeniz Ü. 209 – Uludağ Ü. 173) kadın olmak üzere toplam 693 öğrenci katılmıştır.
Çalışmada fiziksel aktivite düzeylerini ölçmek için Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi (UFAA – International Physical Activity Questionnaire (IPAQ) kısa formu kullanılmıştır. IPAQ, yetişkinlerin fiziksel aktivite ve sedanter hayat biçimlerini tespit etmek için kısa ve uzun form şeklinde tasarlanmıştır. UFAA’nın hem kısa hem de uzun formu için Türkiye’de geçerlik güvenirlik çalışması Öztürk (2005) tarafından yapılmıştır.
Çalışmada pozitif ve negatif Duygu durumunu ölçmek için Watson ve ark. (1988) tarafından geliştirilen Pozitif ve Negatif Duygu Ölçeği (PNDÖ) kullanılmıştır. Ölçek pozitif duygu ve negatif duygu olmak üzere iki alt ölçekten oluşmakta ve her bir alt ölçek 10’ar maddeden oluşmaktadır. Ölçeğin Türkçe uyarlaması Gençöz (2000) tarafından yapılmıştır.
Verilerin analizinde, t testi, Pearson Momentler Çarpım Korelasyonu ve basit doğrusal regresyon analizi kullanılmıştır.
Sonuç olarak; üniversite’de okuyan öğrencilerin cinsiyete göre şiddetli, orta dereceli fiziksel aktivite ve yürüme sürelerin analiz sonuçlarına göre; erkeklerin fiziksel aktivite değerleri kadınlara göre anlamlı olarak yüksek bulunmuştur.
Toplam fiziksel aktivite değeri ile pozitif ve negatif duygu durumu puanı arasındaki ilişkileri ortaya koyabilmek için yapılan analizi sonucu; toplam fiziksel aktivite değeri ile pozitif duygu durumu arasında pozitif doğrusal ilişki olduğu saptanmış olup, negatif duygu durumu ile ilişkili olmadığı tespit edilmiştir. Basit doğrusal regresyon analizi sonucu; toplam fiziksel aktivite değerinin pozitif duygu durumunu hem kadınlarda hem de erkeklerde anlamlı düzeyde açıkladığı görülmektedir (kadınlarda: R=.19, R2=.037, F=14.74, p<.01; erkeklerde: R=.19, R2=.037, F=12.02, p<.01). Bu sonuçlara göre, toplam fiziksel aktivite değeri, pozitif duygu durumundaki varyansın kadınlarda ve erkeklerde %3’nü açıklamaktadır.
The aim of this study is to examine the effect of physical activity levels on Negative/Positive Affection which is one of the components of subjective well-being according to the gender in university students from two different universities.
This study was conducted in the relational screening model. The participants of the study consisted of 693 university students from Akdeniz and Uludağ Universities (311 males and 382 females) with the ages ranging between 17 and 30.
The data of the study were obtained through the use of the following scales: “International Physical Activity Questionnaire-Short Form” that is developed by Öztürk (2005) and “Positive - Negative Affect Scale” that is translated into Turkish by Gençöz (2000).
The student’s t test, Pearson correlation techniques and simple regression analysis were employed for the statistical analysis of the study.
As a result of the study; the high, moderate and low physical activity levels of male university students were found significantly higher than the high, moderate and low physical activity levels of female students. Other findings of this study suggest that there is a statistically significant positive linear relationship between total physical activity score and positive affection meanwhile a significant relationship with positive affect was not obtained. Regression analysis shows that total physical activity score is one of the predictors of positive affection in male (R=.19, R2=.037, F=12.02, p<.01) and female (R=.19, R2=.037, F=14.74, p<.01) students.
According to these results, total physical activity score explains 3% of the variance in positive affect in males and females.