Günğör Z. T. (Yürütücü), Yılmaz E.
Yükseköğretim Kurumları Destekli Proje, 2015 - 2016
İnanç sistemleri aracılığıyla kadın ve erkeklere yüklenen kalıplar, içinde
şekillendikleri toplumsal belleği, gelenekleri ve değerleri yansıtmaktadır. Hıristiyanlığın
erken döneminde tesis edilen kültün, bu coğrafyada ve komşu topraklarda var olmuş
önceki uygarlık, pagan inanç ve uygulamalardan beslendiği pek çok bilimsel
araştırmada dile getirilmiştir. Bu durumun kutsal kadın ikonografisi ve betim üslubuna
yansıdığı da söylenebilir. Erken Hıristiyanlık dönemi Anadolu sanatında dini kadın
karakterlerin betimlerinde ve ikonografilerinde pagan geleneklerinden miras alınan ideal
bir kadın portresiyle karşılaşılmaktadır. Pagan kültürlerdeki mitolojik öyküler ve Erken
Hıristiyanlıkta kutsal kadınlar etrafında şekillenen anlatılar çerçevesinde tanrıça
ikonografilerinin, kutsal kadın ikonografilerine etkilerinden söz edilebilmektedir.
Erken Hıristiyanlık döneminde Anadolu’da kutsal kadınların konu edildiği
eserlerle, pagan kutsal kadın kültleri ve betimlemeleri arasında yapılan karşılaştırmalı
etütler, Meryem Ana figürünün ve ilk azizelerin bu erken dönem tasvirlerinde önceki
köklü kültürlerin etkisini açıkça ortaya koymaktadır. Hıristiyanlığın erken dönemlerinde
pagan gelenekten miras yüklencelerin ve bağlamların aktarılmasıyla, Mezopotamya,
Mısır, Anadolu, Grek ve Roma sanatlarındaki kutsal kadın betimlerinin üslupsal
özellikleri ve sıkça karşılaşılan anne-çocuk birlikteliği, iffet ve bekâret kavramları gibi
ikonografik unsurların kutsal kadın karakterlerinin ikonografi ve betim geleneklerine
yansıdığı söylenebilir. Hıristiyanlık inancında, toplum yaşayışında ve kültürel bellekte
olduğu gibi, pagan betim geleneklerinden devşirilmiş bazı öğeler, yeni dinin
gereklilikleriyle uyum içinde harmanlanmıştır. Bununla beraber, Hıristiyanlığın kendi
kanon ve ikonografisini tesis etmesi sürecinde bu öğeler kimi zaman dönüşüme uğramış
kimi zaman da örtük bir hal almıştır.